اسیری...
قصۀ عشقی که میگم، عشق لیلای مجنونه
با یه روایت دیگه، لیلی جای مجنونه
مجنون سر عقل اومده، شده آقای این خونه
تعصب و یه دندگیش، کرده لیلی رو دیوونه
اما لیلی بی مجنونش، دق میکنه میمیره
با یه اخم کوچیکِ اون دلش ماتم میگیره
میگه باید بسازه و این مثل یه دستوره
همین یه راه مونده واسش، چون عاشقه مجبورههــه
زوره! عشق تو زوره! احســاس همیشه کوره
هر جا خودخواهی باشه، انصاف از اون جا دوره
عاقبت لیلیِ ما، مثله گل های گلخونه
تو قاب سرد شیشه ای، پژمرده و دلخونه
حکایت عشق اونا، مثل برف زمستونه
اومدنش خیلی قشنگ، آب کردنش آسونه
قلب تو خالی از عشقو بی نوره، سوت و کوره
عاشق کشی مرامته، نگات سرده و مغروره
عشقو ببین توی نگاش از کینۀ تو دوره
یه کاری کن تو هم براش، چرا عاشقیتم زورههــه
زوره! عشق تو زوره! احساس همیشه کوره
هر جا خودخواهی باشه، انصاف از اون جا دوره
زوره! عشق تو زوره! احساس همیشه کوره
هر جا خودخواهی باشه، انصاف از اون جا دوره
زوره! عشق تو زوره! احساس همیشه کوره
هر جا خودخواهی باشه، انصاف از اون جا دوره
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت: